کارآفرینی اجتماعی در آموزش عالی: یک مطالعه داده بنیاد
محورهای موضوعی : عمومى
حسن نادعلی پور پلکی
1
( مدیریت آموزشی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه آزاد واحد اصفهان(خوراسگان)، ایران)
فریبا کریمی
2
(دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه آزاد واحد اصفهان(خوراسگان)، ایران)
محمدعلی نادی
3
(دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه آزاد واحد اصفهان(خوراسگان)، ایران)
کلید واژه: کارآفرینی اجتماعی, آموزش¬عالی, نظریه داده¬بنیاد, ارزش¬آفرینی, پاسخگويي در برابر اجتماع,
چکیده مقاله :
كارآفريني اجتماعي بعنوان شاخه اي از كارآفريني، نقش كليدي در توسعه پايدار جامعه دارد. از سوي ديگر آموزش عالي دوره مناسبي جهت پرورش كارآفريني گرايي قلمداد مي گردد. در همين راستا، هدف پژوهش حاضر، شناسایی مولفه های کارآفرینی اجتماعی در آموزش عالی بود. رويكرد پژوهش، کیفی و در فرآیند پژوهش از راهبرد نظریه داده بنیاد استفاده شده است. مشاركت كنندگان، شامل صاحبنظران حوزه كارآفريني گرايي اجتماعي در آموزش عالی دولتي ايران بودند، که با استفاده از رویکرد نمونه گزيني هدفمند22 نفر انتخاب و پس از رسيدن به اشباع نظري، جهت اطمينان با 2 نمونه ديگر مصاحبه صورت گرفت كه داده هاي جديدي بدست نيامد، در نهايت با 24 نفر از اطلاع رسانان كليدي، چارچوب نمونه گزيني بسته شد. جهت بررسي روايي و پايايي داده ها، به ترتيب از روايي سازه اي، روايي دروني و روايي بيروني و جهت بررسي پايايي از روش بررسي اعضا، همكار پژوهشي و ناظر بيروني استفاده گرديد. داده يابي با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار و تحليل داده ها با روش مقایسه مداوم و کدگذاری نظری صورت گرفت. مشاركت كنندگان در پژوهش، عواملي مانند سفارش پذيري اجتماعي، محرك-هاي تغييرپذي و كارآفريني گرايي را به عنوان عوامل علي توجيه كننده الگو، ارزش آفرینی اجتماعی را به عنوان پدیده محوری و شكل دهنده و سامان بخش ساير عناصر الگو، استقلال نهادي و آزادي آكادميك را به عنوان عوامل مداخله گر بر راهبردهاي پديده مورد نظر، مديريت مسئولانه و بسته هاي حمايتي را به عنوان راهبردهاي راه حل محور براي مواجهه با پديده مورد مطالعه و شايستگي پروري و پاسخگويي در برابر اجتماع را، به عنوان پيامدهاي گسترش الگوي كارآفريني اجتماعي در آموزش عالي برشمردند. بدين ترتيب مولفه ها و عناصر الگوي مورد نظر، استخراج و ارايه گرديد.
Social entrepreneurship as a branch of entrepreneurship has a key role in the sustainable development of society. Higher education, on the other hand, is considered a good course for fostering entrepreneurship. In this regard, the purpose of this study was to identify the components of social entrepreneurship in higher education. The research approach is qualitative and in the research process the strategy of data foundation theory has been used.
آراستی، زهرا، ملکی کرم آباد، محمد مهدی، متوسلی، مسعود. (1391). عوامل نهادي تاثيرگذار بر پيدايش فعالیتهاي کارآفرینانه اجتماعی. توسعه کارآفرینی، سال دوم، جلد پنجم، تابستان 1391، از صفحه 203-185.
2.انسلم استراوس و جولیت کربین.(2008). مبانی پژوهش کیفی. ترجمه ابراهیم افشار (1395). انتشارات نی.
3.تمنا، سعید، صمدی، سمیه (1395). رابطه سرمایه فرهنگی و سرمایه اجتماعی با میزان آگاهی دانشجویان از فرهنگ دانشگاهی. فصلنامه پژوهش و برنامه ریزي در آموزش عالی، دوره 22،شماره1، 1395،
4.بازرگان، عباس.(1395). روش های تحقیق کمی، کیفی و آمیخته. ویراست سوم. انتشارات دیدار.
5.بیرکس، ملانی و جین الیزابت میلز.(2011). تحقیق مبنایی: راهنمای عملی. ویراسته ی هانیه شمس کلاهی. ترجمه ی سیدمحمد اعرابی و عباداله بانشی.( 1393)تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
6.زمانی، اصغر.(1396). شناسایی، تحلیل و اولویت بندی عوامل موثر بر کیفیت آموزش در آموزش عالی. فصلنامه علمی و پژوهشی نوآوری و ارزش آفرینی، دوره 6،شماره 11
7.عرب، عباس، آهنچیان، محمدرضا، کارشکی، حسین. (1392). نقش سبک رهبری تحولی مدیران در پیش بینی کارآفرینی اجتماعی کارکنان: مطالعه تطبیقی دانشگاه های دولتی با دانشگاههای غیر دولتی مشهد. ابتکارو خلاقیت در علوم انسانی، پاییز 92، دوره سوم، شماره 2.
8.فراستخواه، مقصود. (1395).روش تحقیق کیفی در علوم اجتماعی. انتشارات آگاه.
9. فراستخواه، مقصود. (1396).گاه و بی گاهی دانشگاه در ایران.انتشارات آگاه.
10.فلیک، اوه. (2006). درآمدی بر تحقیق کیفی. (ترجمه هادی جلیلی،1391). تهران، نشر نی.
11.گال، مردیت، بورگ والتر و گال، جویس. (2004). روش های تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روان شناسی. (ترجمه احمدرضا نصر و همکاران،1392) تهران، انتشارات سمت.
12.یادگار، نسیم، معماریانی، محمد مهدی، صدق آمیز، عبدالرضا. (1392). قصد کارآفرینانة اجتماعی: اثر متقابل نگرش کارآفرینانة اجتماعی، امنيت مالی و سرمایة اجتماعی. توسعه كارآفريني، دوره 7، شماره 3، جلد دوم، بهار .1393
13. Alsaaty, F. M., Abrahams, D., & Carter, E. (2014).Business students’ interests in entrepreneurship and social entrepreneurship at a historically black institution. Journal of Small Business and Entrepreneurship Development, 2, 1–30.
14.Abrams, R. M. (2017). Entrepreneurship: A Real-World Approach. Planning Shop.
15.Andreas, M. R. (2003). Validity and reliability test in case study research: A literature review with “hands-on applications for each research phase, Qualitative Market Research, 6 (2), 75-86.
16.Choi, N., and S. Majumdar. 2014. “Social Entrepreneurship as an Essentially Contested Concept: Opening a New Avenue for Systematic Future Research.” Journal of Business Venturing 29 (3): 363–376.
17.Dees, G. (1998). The meaning of social ntrepreneurship. Kauffman center for entrepreneurial
18.Dobele, L. (2016). A New Approach in Higher Education: Social Entrepreneurship Education. Management, Enterprise and Benchmarking in the 21st Century, 227.
19.Granados, M. L., V. Hlupic, E. Coakes, and S. Mohamed. 2011. “Social Enterprise and Social Entrepreneurship Research and Theory.” Social Enterprise Journal 7 (3): 198–218.
20. Kearney, C., Hisrich, R. D., & Roche, F. W. (2010). Change management through entrepreneurship in public sector enterprises. Journal of Developmental Entrepreneurship, 15(04), 415-437.
21.Kirby, David. (2011). the case for (social) entrepreneurship education in Egyptian universities. Education Training 53 (5), pp, 403-415.
22. López, S. T. Calvo, J. V. P. & García, J. H. (2014). Service-learning as Training for Social Entrepreneurship: An Experience in the University. Procedia-Social and Behavioral Sciences,139, 504-511.
23. Lubberink, R., Blok, V., van Ophem, J., van er Velde, G., & Omta, O. (2017). Innovation for Society: Towards a Typology of Developing Innovations by Social Entrepreneurs. Journal of Social Entrepreneurship, 1-27.
24.Newth, J., and C. Woods.) 2014(. “Resistance to Social Entrepreneurship: How Context Shapes Innovation.” Journal of Social Entrepreneurship 5 (2): 192–213.
25. Pache, A. C., & Chowdhury, I. (2012). Social entrepreneurs as institutionally embedded entrepreneurs: Toward a new model of social entrepreneurship education. Academy of Management Learning & Education, 11(3), 494-510.
26. Peredo, A. M., and M. McLean. 2006. “Social Entrepreneurship: A Critical Review of the Concept.” Journal of World Business 41 (1): 56–65.
27. Punch, K. F., & Oancea, A. (2009). Introduction to research methods in education. Sage.
28. Rosendahl L., Randolph H., Sloof M.V.)2012).: The effect of early entrepreneurship education: Evidence froma randomized field experiment, Tinbergen Instıtute Discussion Papers. p. 40.
29. Salamzadeh,Aidin,Azimi, Mohammad Ali, (2013). Social entrepreneurship education in higher education: insights from a developing country. Int. J. Entrepreneurship an SmallBusiness, Vol. 20, No. 1.
30. Sassmannshausen, S. P., and C. Volkmann. )2016(. “The Scientometrics of Social Entrepreneurship and Its Establishment as an Academic Field.” Journal of Small Business Management 1–23.